Madnifesto

Δεκέμβριος 13, 2008 by mathitikiprotovoulia

"Εμείς σαν νέοι, μαθητές, φοιτητές,
μελλοντικοί πολίτες αυτού του μπάχαλου
που ονομάζεται Ελλάδα,
ελπίζουμε να ζούμε την Πρεμιέρα.
Την Πρεμιέρα του πεσίματος αυτής της Βαβυλώνας,
αυτής της ψεύτικης Βαβυλώνας.
Θέλουμε επιτέλους να καταλάβετε ότι δεν είμαστε
τα προβατά σας. Δεν είμαστε κανενός τα πρόβατα.
Θέλουμε επιτέλους να ζήσουμε,
να ζήσουμε τη ζωή που μας κρύβετε,
τη ζωή που μας κουκουλώνετε,
τη ζωή που χάνουμε,
τη ζωή που επιθυμούμε.
Θέλουμε να μπορούμε να ζήσουμε
λεύτεροι, χωρίς φόβο εάν είμαστε
μουσουλμάνοι, χριστιανοί, ινδουϊστές,
χωρίς φόβο εάν είμαστε
λευκοί, μαύροι, κίτρινοι
χωρίς φόβο εάν είμαστε
αριστεροί, δεξιοί, κεντρώοι,
χωρίς φόβο εάν δεν έχουμε λεφτά
χωρίς φόβο εάν δεν έχουμε δικό μας σπίτι
χωρίς φόβο εάν δεν έχουμε το πιο ακριβό αμάξι
χωρίς φόβο εάν δεν έχουμε κάτι να δείξουμε
χωρίς φόβο για το τι θα πουν οι γύρω μας
ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ,
κάτι που έχετε ξεχάσει εσείς οι “μεγάλοι”
οι “σοφοί” και εσείς που έχετε “εμπειρίες”.
Εσείς που είσαστε η γενιά του Πολυτεχνείου
σκουριάσατε. Οι δήθεν εξεγερμένοι που
τώρα δε θέλετε να σηκωθείτε από τον καναπέ
του σπιτιού σας, από την TV σας, από αυτή
την άθλια “βολεμένη” ζωούλα σας.
Εσείς που δεν αγαπάτε πια, που δεν νοιάζεστε,
που δεν έχετε τύψεις, που δεν αντιδράτε,
που μόνο πουλάτε και αγοράζετε, που μόνο μολύνετε,
που μόνο γιορτάζετε, που μόνο δείχνετε.
Εσείς που λέτε πρέπει να υπάρξει αυτή η αλλαγή
αλλά τίποτα δεν κάνετε;

Και εσείς που λέτε ότι δεν έχουν νόημα αυτά,
και εσείς που λέτε ότι τους ίδιους αγώνες κάνατε,
και εσείς που λέτε ότι θα μας φάει το σύστημα,
ΕΜΕΙΣ απαντάμε ότι όσοι είναι να λακήσουν ας λακήσουν.
Και όσοι κρατηθούμε. Και όσοι αντέξουμε.
Και όσοι έρθουν, συνεχιστές.

Νομίζαμε ότι είσασταν δίπλα μας.
Γονείς. Νομίζαμε. Μην ανυσηχήτε όμως.
Δεν θα σας ξαναενοχλήσουμε. Θα σας αφήσουμε
μονάχους στη πίκρα σας. Στο μικρό σας φαίνεσθαι
ενώ εμείς θα παλεύουμε για το μεγάλο μας είναι.
Ένα είναι που δε βλέπει λεφτά, πλούτο, καταγωγή,
δέρμα ή πιστεύω. Ένα είναι που βλέπει στην αξιοπρέπεια
ενός ανθρώπου, στον άνθρωπο.

Όσα ΜΑΤ και να μας στέλνετε για καταστολή
των πορειών μας, όσους τρομονόμους και να ψηφίζετε,
όσα, όσους, όσο… εμείς θα αντιστεκόμαστε.
Θα αντιστεκόμαστε στο πεθαμένο μέλλον μας.
Θα αντιστεκόμαστε για πάντα.

Αυτό που έγινε δεν θα ξεχαστεί, ούτε θα περάσει
με το γιάτρεμα του χρόνου που εσείς πολύ καλά ξέρετε,
ούτε με το να το κλείσουμε για τον εαυτούλη μας.

Θα έρθει η ώρα που θα υψώσουμε τις αδυναμίες μας,
τις ανασφάλειές μας, της ήττες μας, της νίκες μας,
της στενοχώριες μας, της χαρές μας, τις πίκρες μας,
τις τύψεις μας, τη ζωή που θέλαμε να ζήσουμε,
την αντίληψη που κουβαλάμε, την αντίληψη που κουβαλάγαμε.
Και τότε ο χρόνος δε θα έχει σημασία, γιατί ο χρόνος
μας περιμένει να ξαναβγούμε στους δρόμους,
και ας γυρνάει προς τα πίσω, πιο πολύ κουράγιο βρίσκουμε,
πιο μεγάλο ζήλο, και θα ξαναβγούμε στους δρόμους,
με τρελούς, με μικρούς, με μεγάλους, με ανήμπορους και δυνατούς,
και δε θα μας χωράτε, ούτε εσείς ούτε οι δρόμοι
και δε θα μας χωράνε οι πόλεις, και θα ‘μαστε πιο δυνατοί,
πιο πολλοί ακόμα και απ’ τους ίδιους μας τους εαυτούς.

Γι’ αυτό αδέρφια μη σκύβετε κεφάλι,
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ πάλι και πάλι και πάλη.

Και αν αργήσει ο χρόνος, θα περιμένουμε,
και αν αργήσει ο χρόνος δε θα κουραστούμε.
Και αν πέσουμε, δεν θα πέσουμε στα γόνατα,
και αν πέσουμε θα ξανασηκωθούμε.
Γιατί όσο παίρνουμε τη ζωή στα χέρια μας,
τόσο ο θάνατος έχει λιγότερη αξία.

Και θα λέμε, έφτασε ο καιρός,
Και θα λέμε, ήρθε η ώρα.

Δεν υπογράφουμε σαν Μαθητική Πρωτοβουλία,
δεν υπογράφουμε για μικρό-αναγνώριση και συμφέροντα
υπογράφουμε σαν ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΙ, σαν ΕΦΗΒΟΙ, σαν ΝΕΟΙ,
σαν ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ, σαν ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ,
σαν ΑΝΘΡΩΠΟΙ πάνω απ’ όλα."

http://mathitikiprotovoulia.wordpress.com/